Šesnaest vojnika iz Seeger Sessions voda naoružani harmonikom, bendžom, kontrabasom, saksofonima i trubama, čak i trombonom, stoje mirno dok general Boss govori pred „najkrvožednijom publikom na planeti”
Mesto: Live @ Madison Square Garden,
New York City
Vreme: 22. jun 2006.
All foreign wars I do proclaim
live on blood and a mother’s pain
I’d rather have my son as he used to be
than the King of America and his whole navy…
Stihovi sa tradicionalne američke pesme
Mrs.McGrath ispevani su u nebrojanim prilikama, a u poslednjoj metamorfozi od strane američkog narodnog heroja
Bruce Springsteena. Te reči prilično objašnjavaju glavni razlog što se Springsteen prihvatio uloge nosača revolucionarne baklje i ostavio svoju rock mašinu
E Street Band za neke druge, mirnije i bolje dane.
Momenat je krucijalan i sada, kada su Sjedinjene Države politički verovatno na najnižem nivou od Drugog svetskog rata, potrebno je dovesti konjicu iz senke da spasi stvar. A ko će drugi da maše zastavom nego Boss!
Bob Dylan je umoran, a sigurno neće Neil Young. Taj Kanađanin je do pre par godina bio vatreni Reganajt i finansijer NRA (Nacionalna asocijacija naoružanih), iako je danas vlasnik jedne od najekstremnijih antiestablišment ploča, a američka publika mu zbog bogatog životnog dela uglavnom oprašta flert sa konzervativcima.
Po mnogima podjednako važan kao i sam
Pete Seeger, čiji je mali deo kataloga obradio na svom poslednjem projektu
We Shall Overcome – The Seeger Sessions sa sjajnom grupom od 13 folk i bluegrass muzičara, Springsteen, sada u svojim ranim pedesetim, deli tron sa
Philom Ochsom, Dylanom i
Woodyjem Guthrijem. Ili, bolje rečeno, nastavlja tamo gde su oni stali.
He Lies in the American Land je naziv prve kompozicije kojom Boss i (pojačan) bend od
16 muzičara otvaraju večerašnji nastup pred “najkrvožednijom publikom na planeti” kako je sam nazvao njujoršku pitbul audenciju. Pesmu koju nikada ranije nije izvodio ili snimio posvećuje imigrantima u Americi - Pilgrimima četiri veka ranije i ovim danas - a njen vatreni ritam irske škole svakog u MSG-u diže na noge!
Bossov magnetizam i akustična gitara visoko na grudima (baš kao kod upravo pomenutih) skreću pažnju vašeg izveštača sa omiljenog lica modne industrije Christy Turlington koja je sedela par stolica desno. Tada i zvanično počinje dvoiposatna vožnja od Istočne obale preko Srednjeg Zapada do Nju Orleansa i samog Juga ove divne zemlje.
Pre prve originalne Bossove kompozicije u novom/starom folk/bluegrass ruhu – Johnny 99, MSG je na južnjačkom krštenju ili na obrazovnoj turneji po Smithsonian institutu: John Henry i Oh Mary, Don’t You Weep. U nastavku uživamo u pesmama irsko/škotske pozadine i američkog srca: Old Dan Tucker, Eyes On The Prize, Jesse James, Eerie Canal u kojim bend briljantno i zabavljački prati Bossa na način u kome bi uživali i sami Clancy Brothers. Posebno je interesantno gledati Sama Bardfelda, violinistu čiji je zvuk američkog fidla posle Bossovog glasa bio drugi najvažniji detalj. A i uživati u prelepom duetu bračnog para Springsteen: Brucea i Patti Scialfe u If I Should Fall Behind sa albuma Lucky Town (1992).
Naš heroj iz Nju Džersija zatim skida rukavice: Mrs.McGrath ga nalazi na gitari i sa usnom harmonikom, pri čemu nabijen emocijom, teškog i nadahnutog glasa ispoveda:
...Then came Ted without any legs,
and in their place two wooden pegs.
She kissed him a dozen times or two
and said: My God Ted, is it you?
Now were ye drunk or were ye blind
When ye left yer two fine legs behind?
Or was it walking upon the sea
That wore your two fine legs away?
Springsteen ovde sugeriše horor rata i po završetku pesme suptilno pominje besmislenost američke invazije Iraka, pri čemu nailazi na apsolutno odobravanje publike.
Na Pay Me My Money Down, koja označava kraj oficijelnog dela koncerta, pri odlasku muzičara sa scene poslednjeg od njih bukvalno za rukav odvlači njegova 80-godišnja majka, sve zajedno sa trombonom. Momenat koji je zabavio ne samo publiku, već i samog Springsteena koji daje srdačan zagrljaj staroj gospođi.
Posle veoma kratke pauze Springsteen se vraća na scenu bez benda kako bi sam odsvirao
Bring Them Home, Seegerovu kompoziciju originalno izvođenu kao bunt protiv rata u Vijetnamu, a danas adaptiranu od strane Bossa i
Steve Earleja, gde u tekstu
Vijetnam postaje
Irak. Mali verbalni uvod u kompoziciju nalazi Steve Earleja (novopečenog Njujorčanina, takođe u publici večeras), prozvanog i polaskanog.
Tokom sledećih pola sata gledamo Springsteena u njegovom najboljem izdanju: kada se predaje svom alter-egu evanđelističkog rock’n’roll (večeras folk) propovednika. On vlada publikom koristeći se trikovima južnjačkih gospel sveštenika i izvođača iz Nju Orleansa.
Gledajući ga okruženog velikom grupom muzičara koja je svesna da ovim aranžmanom postaju deo istorije, shvatam da je ovaj čovek senzacionalna i vanredna pojava. Posve impozantna! Da zaokruže svoj politički aranžman večeras, Springsteen i bend izvode glorioznu When The Saints Go Marching In koju posvećuju gradu koji je razorila Katrina a Bushova administracija ostavila da umire, zbog čega neki u publici puštaju i po koju suzu.
Uzevši u obzir da je ovom koncertu prisustvovala i Springsteenova majka - nije se obrukao.
I kao što nekada reče jedan dečko iz Liverpula: “A working class hero is something to be...”
|
SET LISTA
- He Lies in the American Land
- John Henry
- Mary Don't You Weep
- Johnny 99
- Old Dan Tucker
- Eyes on the Prize
- Jesse James
- Atlantic City
- Erie Canal
- My Oklahoma Home
- Should I Fall Behind
- Mrs. McGrath
- How Can a Poor Man Stand Such Times and Live?
- Jacob’s Ladder
- We Shall Overcome
- Open All Night
- Pay Me My Money Down
BIS:
- Bring Them Home
- My City of Ruins
- Ramrod
- You Can Look (But You Better Not Touch)
- When the Saints Go Marching In
|
Komentari
-
Dejan (gost)
| 17.06.2008. 10.38.00
Bruce je za mene najachi pjevac svi vremena stvarno covjek je legenda bio je najjbloji i ostao najjbolji
-
Momir (gost)
| 10.09.2008. 17.03.53
Slazem se.
Morate biti prijavljeni da biste komentarisali tekstove.