Veliko finale

Nakon velikih nedoumica oko toga ko će biti izdavač poslednjeg (barem zasada) romana o Hariju Poteru, srpsko-italijanska izdavačka kuća Evro-Đunti obradovala je sve poklonike dečaka čarobnjaka objavljivanjem sedmog nastavka najčitanijeg romana 20. veka.

Roman Hari Poter i relikvije smrti nadmašuje sva očekivanja i nameće se kao najbolji nastavak u serijalu. Verni čitaoci pripovesti o Hariju Poteru bogato su nagrađeni epskom završnicom najpopularnije bajke savremenog doba. Sedma knjiga je daleko mračnija od prethodnika i obraća se starijim čitaocima. Roulingovoj je pošlo za rukom da iz knjige u knjigu ton pripovedanja, kao i zaplet, prilagođava svojim čitaocima koji su uz njene romane rasli i sazrevali.

Hari Poter i relikvije smrti počinju namerom Reda feniksa da Harija preseli na bezbedno mesto – budući da mu preti smrt od strane Voldermortovih sledbenika – a nastavlja se strmoglavim poterama na metlama preko noćnog neba, odsudnim borbama – počesto sa smrtonosnim ishodom – i završava novim životom i novim početkom.

Nakon Dambldorove smrti u prethodnom romanu, Voldemortu je pošlo za rukom da se dokopa vlasti i moći, te su mnoge njegove pristalice oslobođene iz čarobnjačkog zatvora Azkabana, isto kao i dementori, koji sada bespogovorno služe svog mračnog gospodara. Glava Harija Potera ucenjena je na dve hiljade galeona, tako da je mladi čarobnjak preko noći od slavne ličnosti postao progonjen i prinuđen da se krije kako bi spasao goli život.

Hari je u Relikvijama smrti stariji, mudriji i staloženiji nego prilikom poslednjeg susreta s čitaocima. Više nije reč o nadurenom tinejdžeru kivnom na čitav svet, u stalnom sukobu s najbližima, već o zrelom mladiću, spremnom da se uhvati u koštac s gotovo nemogućim zadacima koji su pred njim. Isto važi i za ostale glavne likove – Rona i Hermionu. Kako se roman odvija, vidimo koliko su zapravo veze između njih troje čvrste, zrele i omogućavaju im da premoste i nadvladaju nedaće koje uveliko prevazilaze njihove pojedinačne sposobnosti.

Kao i u prvih šest naslova, Roulingova se trudi da uspostavi ravnotežu u obraćanju zrelijoj čitalačkoj publici – onoj koja je uz Harija Potera već deset godina i koja je, kao i on, na pragu punoletstva – i u obraćanju mlađim čitaocima, koji se možda prvi put sreću s njenim izmaštanim svetom. To joj, kao nikada dosad, polazi za rukom, pa se Hari Poter i relikvije smrti odlikuju lepotom jezika i čistotom stila koji uveliko nadmašuju njena prethodna spisateljska ostvarenja, i zaista se mogu opisati kao velika završnica.

Povezani članci:
Hari Poter i Red Feniksa – recenzija filma