Jedna od onih raskošno aranžiranih ploča koja tekstualno i muzički više naginje popu sa malim uplivima R&B-a ili soula. Stevie samim nazivom albuma šalje vrlo jasnu poruku, koja doduše zvuči potpuno passé, no objašnjenje sledi kroz 15 novih pesama
Da zanemarimo na trenutak ocenjivanje ovog albuma, jer brojčano opisati rad ovako velikog pop-R&B umetnika nije nimalo lako.
Breme prošlosti ume da optereti, čak i tokom pukog informativnog preslušavanja. Ako još uzmemo u obzir generacijski jaz, stvari postaju još komplikovanije.
Stevie Wonder je jedna od institucija isto tako bitne i velike izdavačke kuće (
Motown), predstavlja njen zaštitni znak za generacije koje nisu sazrevale tokom ekspanzije izvođača, kao i same etikete 60-ih i 70-ih prošlog veka. Nakon albuma
Ala Greena, ploča
A Time 2 Love je još jedan ovogodišnji izazov.
Sa Wonderovom zaostavštinom detaljnije sam se upoznao tumarajući ogromnom i prašnjavom fonotekom radija Studio B, obučavajući se za poslove muzičkog saradnika. Tada sam u toj maloj redakciji provodio sate preslušavajući mnoga izdanja, kao i čitave diskografije dragih mi izvođača.
Jedan od njih, naravno, bio je Stevie, i tada sam u celini otkrio lepote esencijalnih albuma Songs In The Key of Life(1976), Talking Book (1972) i Innervisions (1973). Činjenica je da je uspešno odolevao zubu vremena i tokom 80-ih, ali mu već sledeća dekada nije donela preterane uspehe. Međutim, njegova izdanja i doprinos uvek su bili na visokoj ceni, te je samo IME prodavalo dovaljan broj nosača zvuka ovenčanih najvažnijim nagradama muzičke industrije.
A Time 2 To Love je jedna od onih raskošno aranžiranih ploča, koja tekstualno i muzički više naginje popu, sa malim uplivima R&B-a ili soula. Stevie samim nazivom albuma šalje vrlo jasnu poruku, koja doduše zvuči potpuno passé, no objašnjenje (ako je ono uopšte potrebno) sledi kroz 15 novih pesama.
Nakon singla So What The Fuss (gosti: Prince na gitari i En Vogue back vokali) pomislio sam da je u pitanju jedna snažna, politički angažovana funky ploča, koja će se na narodski način obratiti prosečnom, sredovečnom američkom glasaču u pokušaju da ga politički osvesti.
Ispostavilo se da je album takav samo u nekoliko numera, dok ostatak obiluje srceparajućim i maestralno izvedenim ljubavnim pesmama i mellow atmosferom idealnom za piano barove elitnih hotela. Takve su recimo: How Will I Know (gošća Aisha Morris), Passionate Raindrops, True Love, Shelter In The Rain ili Can't Imagine Love Without You, grupisane uglavnom na sredini ploče.
Jedina balada koja sadržajem odskače od navedenih je numera Blue Moon.
Početak i završnica A Time 2 Love pružaju nekoliko briljantnih numera u okvirima contemporary muzike.
If Your Love Cannot Be Moved (gošća Kim Burrell) je maštovito aranžirana pesma, sa puno gudača i orijentalnim prizvukom, o ljubavi, prevari i laži sa vrlo jasnim prenosnim značenjem.
Zvuci usne harmonike u uvodu pesme From The Bottom Of My Heart naravno asociraju na izlizani 80's hit I Just Called to Say I Love You (1984). Ako tu dozu gorčine progutate, otkrićete šarmantno konkretan ljubavni tekst: “If you wonder just how long I love you/ Try forever that's how long I feel this way/Yes, forever is how long my love will stay/Forever is a long, long time/But so what?”. U nastavku se melodijski ipak distancira od pomenutog aduta na koji stari dobri Stevie, nažalost, ipak mora da igra.
Slede Please Don't Hurt My Baby i Positivity, funk pesme koje objedinjuju najuspešnije Wonderove hit singlove poput Signed, sealed, delivered, i'm yours, As, Living For The City.
Sa već pomenutom So What The Fuss karakterišu pravac u kom ovaj album nije otišao. Tako će teško privući pažnju tzv. mlađe publike, kojoj su danas funk i soul znatno bliži od romantičnih ljubavnih naklapanja uz klavir.
Album zatvara naslovna pesma, gošća je novija neosoul zvezda India Arie. Potresna A Time 2 Love se otvoreno, iskreno i pomalo naivno obraća svim svetskim moćnicima i uz gospel pevače i timpane moli za mir. Stevie direktno govori o žrtvama (u Iraku?), mladim ljudima koji (tamo?) bespotrebno ginu braneći nečije interese, o tuzi i gnevu celog sveta.
Ovakav album, bez obzira da li objavljen ‘75, '85. ili '05, pravljen je da zadovolji sve generacijske strukture. To nije smišljen potez, već očigledna dob u kojoj se autor nalazi.
Međutim, teško je poverovati da Stevie nije u stanju da malo modernizuje svoj pristup komponovanju i pisanju pesama, koji je, ruku na srce, isti barem poslednjih 20 godina. Takvo zadovoljenje univerzalnim, da ne kažem staromodnim klišeom, na momente ozbiljno ugrožava opstanak ove ploče danas i ovde.
Komentari
Trenutno nema komentara.
Morate biti prijavljeni da biste komentarisali tekstove.